Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

ωραία που είναι να γράφεις ό,τι θες (ή όσα δεν μπόρεσε να πει η Όλγα)

Είχα ξεχάσει πως ήθελα να κάνω ξανά ένα μπλογκ. Κάπου το είχα σημειώσει δηλαδή, μπορεί να το είχα κολλήσει και με σελοτέιπ στον τοίχο δίπλα στο γραφείο μου (το blue tack δεν κολλάει για κανένα λόγο), αλλά αυτά τα κάνω περισσότερο για να φαίνεται ενδιαφέρων ο τοίχος μου.

Το Σάββατο 9/10, στην εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ, θα είναι δημοσιευμένο κάποιο κείμενο με τίτλο ΑΠΌ ΤΟΠΟ ΞΕΝΟ...
Πρόκειται για μια συνέντευξη που πήραμε από την Όλγα, οικιακή βοηθό από την Ουκρανία.
Η αρχική πρόθεση της γράφουσας ήταν να αποδώσει τη συνέντευξη σε ένα ενιαίο κείμενο, σαν μια μικρή ιστοριούλα που η ίδια η μετανάστρια αφηγείται, διατηρώντας όμως τα βασικά στοιχεία του λόγου της.
Που πάει να πάει συντακτικά και γραμματικά λάθη, χαλαρή εννοιολογική σύνδεση και τα λοιπά. Που πάει να πει ότι θα ήταν ένα ανορθόδοξο κείμενο δημοσιευμένο σε μια αριστερή εφημερίδα (που θέλει να γράφει ορθόδοξα;), που ίσως να μπέρδευε τον αναγνώστη ή να τον κούραζε, ακόμα χειρότερα..

Αλλά πώς σε κουράζει η ολοζώντανη γλώσσα, η ατελής και αυθεντική, που μεταφέρει στους κώδικές της όλα εκείνα που σημάδεψαν και καθόρισαν τον άνθρωπο που την μιλάει; Το κείμενο στο ΔΡΟΜΟ διορθώθηκε από τα χοντρά εκφραστικά λάθη της Όλγας, για να μπορούν να το καταλάβουν οι αναγνώστες. Πολύ σωστά. Οι αναγνώστες έτσι κι αλλιώς μάλλον δεν μπορούν να καταλάβουν τους μετανάστες. Αναρωτιέμαι, αν άκουγαν την Όλγα να τους μιλάει με τα δυσνόητα καμιά φορά ελληνικά της, θα κουράζονταν και θα τη διέκοπταν για να μιλήσουν τα "κανονικά" ελληνικά τους;

Το "εξευγένισαν" λοιπόν το κείμενο στο ΔΡΟΜΟ και κρίμα γιατί κατά τ'άλλα έχουν καλές προθέσεις. Ξαναδιαβάζοντάς το "διορθωμένο" (λες και είχε γίνει κάποιο λάθος) έχει χάσει τη βασική ουσία της δύναμής του. Η ιστορία της Όλγας δεν ήταν πρωτάκουστη. Είναι η ιστορία της Όλγας και ίσως και κάποιας Μαρίας και της Σβετλάνας, και της Βανέσας. Οι λέξεις που διαλέχτηκαν όμως και ο τρόπος που έμπαιναν στην σειρά ήταν μόνον της Όλγας και αυτήν ακριβώς την μοναδικότητα κάθε κοινής ιστορίας θέλαμε να υπενθυμίσουμε. Είναι άλλο να διαβάζεις: "Τα πήρε όλα η Μόσχα, εμείς τίποτα", για την εποχή που η Σοβιετική Ένωση κατακερμάτιζόταν και άλλο, να ξέρεις ότι είχε στην πραγματικότητα πει: " Πήρε όλα Μόσχα, εμείς χωρίς

Το κείμενο το αρχικό, με όλα όσα είπε η Όλγα, ατόφια, το δημοσιεύω στην προηγούμενη ανάρτηση. Ίσως πιάνομαι από τις λέξεις αλλά για εμένα έχουν ακόμα σημασία. Θα κοιμηθώ ήσυχη τελικά ότι ο κόσμος δεν σημείωσε και καμιά σπουδαία πρόοδο τα χρόνια που τον γνωρίζω: η αριστερά συνεχίζει να ζει με τα κόμπλεξ της και όταν δεν την ακούμε, παραμιλά στην καθαρεύουσα.

Όσο για την Όλγα, μου ζήτησε την Τετάρτη που την ξαναείδα, όταν βγει η εφημερίδα να της διαβάσω τη συνέντευξή της. Που τώρα πια όλοι θα καταλαβαίνουν καλύτερα. Εκτός από εκείνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου