Καζαμίας 2012 preview

(χειμώνας)

Καμία σχέση δεν έχω με τον αριθμό 12 κι ας είμαι αριθμολάγνος. Να μου πεις 23 να σου πω χίλια δυο παραδείγματα αλλά το 12 θα μπορούσε μόνο να μου φέρει το 3 στο μυαλό που εντάξει, είναι όσο να πεις ένα αξιοπρεπές νούμερο.

Φυσικά έριξα και μια προσεχτική ματιά στα ζώδια και χάρηκα πολύ με τις προβλέψεις, τις οποίες θεώρησα εξαιρετικά ακριβείς και εύστοχες, φτασμένες στην ουσία του αστρολογικού μου αποτυπώματος, τουλάχιστον πριν συνειδητοποιήσω πως τόση ώρα διάβαζα τον Αιγόκερω.

Και επειδή μετά βαρέθηκα να μάθω για τους Διδύμους, είπα, αντ' αυτού δεν ακούω Μελίνα Τανάγρη καλύτερα; Και άκουσα, και μου το αφιέρωσα ολοκληρωτικά γιατί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μου -κι ας ήμουν και δημοτικό- ένα λιοντάρι μου χε πει "ρίχνεις πίσω σου μελάνι και μπροστά σου απλωτές". Εκτός αν με είπε απλά σουπιά.

(άνοιξη)

Κοιμήθηκα το ξημέρωμα αλλά ακόμα δεν είχε ξημερώσει. Αλλά δεν μπορείς να πεις πως όταν το ρολόι δείχνει 6 και μισή είναι ακόμα βράδυ. Σ'εκείνο που λέει πως όταν χαράζει ο πρώτος στεναγμός βγαίνει απ'τα πιο σφιγμένα χείλη, θα αντιπαρατεθώ. Όχι για το χάραμα ούτε για τον στεναγμό, αλλά για τα χείλη. Στην πραγματικότητα είναι όμορφα και χαλαρά, καθόλου σφιγμένα. Έχουν την νοστιμάδα μιας άγουρης καλής μέρας. Την κράτησε αγκαλιά και την φίλησε για να της πει πως από δω και πέρα όλες οι μέρες όλων των χρόνων θα είναι έτσι μ'αυτούς τους δυο, γιατί ό,τι κάνεις την πρώτη μέρα του χρόνου το κάνεις για τον υπόλοιπο αιώνα. Λίγο πιο μετά, ο στεναγμός. Να θυμηθώ να κοιτάξω τον ονειροκρίτη, στο γράμμα Σ και στο Λ και στο Α.

(καλοκαίρι)

Μπορεί οι περισσότερες από κείνες τις στιγμές που φοράς ψηλά παπούτσια να καταλήγουν φιάσκο, αλλά επιμένεις να τα φοράς κι ας τα βγάζεις όταν οδηγείς γιατί έχεις κι αμάξι με χαλασμένο σασμάν. Αυτό που μένει από εκείνη την πρωτοχρονιά είναι ό,τι κι από όλα τα καλοκαίρια της ζωής μας. Τα κορίτσια στο αμάξι που μιλούν. Το αμάξι σαν καμπίνα χρονομηχανής που από τα παράθυρά της μπορείς να δεις τον Hunter Thompson να διαβάζει Kerouaq αλλά εσύ επιλέγεις να μείνεις μέσα κοιτάζοντας Εκείνη και όχι τον κόσμο έξω απ'τα παράθυρα, κρατώντας αυτά τα παράθυρα κλειστά για να αντηχούν οι φωνές σας δυνατότερα, να τρυπάνε το τύμπανο της Άλλης ενώ Αυτή θα γελάει γάργαρα εκκωφαντικά. Εκείνη, Αυτή και η Άλλη είναι ιστορία μεγάλη.

(φθινόπωρο)

Και αφού οι σοδειές πήγαν καλά, μπορείς να ξαποστάσεις τώρα καθαρίζοντας ένα λεμόνι. Το λεμόνι εμείς, πάππου προς πάππου, το τρώμε ολόκληρο, σαν φρούτο. Την ώρα που τα φύλλα πέφτουν εσύ ευχήσου να είσαι το σκουλίκι που θα τραφεί από το λίπασμα. Η πλάση μπορεί τώρα να είναι γλυκό του κουταλιού νεράτζι μπορει και κυδώνι. Την έχουμε τη συνταγή. Όλες τις συνταγές τις έχουμε. Ακόμα κι αυτές για τα καμμένα φαγητά. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, και αυτό το ξέρω γιατί εγώ πιστεύω στ'αστέρια είπαμε. Και όταν κάποιο πέφτει κάνω πάντα την ίδια ευχή: να γίνουν οι ευχές μου τρεις.

Γυρνώντας σπίτι το πρωί είδα το τελευταίο άστρο της Αθήνας να πέφτει. Έκανα μόνο την Τρίτη ευχή που άμα την πω δεν θα πιάσει.