Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

διαβάσματα μιας μέρας

Απ'ότι κάλλη έχει ο άνθρωπος τα λόγια έχουν τη χάρη
Και κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει
(Ερωτόκριτος, Βιτσέντζου Κορνάρου, 17ος αιώνας )

Καλλίμαχος

Σιχαίνομαι το ποίημα το μεγάλο, ούτε μ'αρέσει
η δημοσιά που οδηγεί πολλούς εδώ κι εκεί
μισώ αυτόν που για έρωτα με όλους τρέχει, κι ούτε 
πίνω από βρύση, τα κοινά μ'αηδιάζουν όλα.
Ναι, Λυσανία, είσαι όμορφος, είσαι όμορφος---μα πριν
το πει καθάρια η ηχώ, λέει κάποιος: "Άλλος τον έχει!"

(μεταξύ 310-240 π.Χ. Στο Εντευκτήριο, Ντίνου Χριστιανόπουλου)

Ζηνόδοτος

Ποιος γλύπτης πήγε κι έστησε τον Έρωτα στην κρήνη;
Δεν ήξερε πως με νερό τούτη η φωτιά δεν σβήνει;

(μεταξύ 325-260 π.Χ. Στο Εντευκτήριο, Ντίνου Χριστιανόπουλου)

Σαπφώ

Ωσάν το μήλο το γλυκό που κοκκινίζει
στο πιο ψηλό κλαδί, στην άκρη επάνω.
-Μην το ξεχάσαν αυτοί που κοβαν τα μήλα;
-Δεν τον ξεχάσαν, μα δεν φτάνουν να το κόψουν.

(μεταξύ 630-570π.Χ. Στο Εντευκτήριο, Ντίνου Χριστιανόπουλου)

Όταν ήμουν μικρή, νόμιζα πως αν κοιτάξω τον ήλιο ώρες ολόκληρες, τα μάτια μου θα γίνουν μπλε.

(Ξαβιέ Ντυρενζέ, Μέρες ολόκληρες, Νύχτες ολόκληρες)

Στη νέα παραλία

Ο νεαρός που με πλησίασε
μου ΄κάνε προπαγάνδα για το Μάο
αλλ'όταν φτάσαμε στο πιο λεπτό μας ζήτημα
ήταν ξεκάθαρος: "είμαι του Μάο, βέβαια, αλλά
όταν εγώ γαμάω, θέλω λεφτά"

"Έτσι βουλιάξατε την επανάσταση"
του απάντησα πικρόχολα
κι εξαφανίστηκα.

(Ντίνος Χριστιανόπουλος, Παράξενο που βρίσκει το κουράγιο κι ανθίζει)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου