ελπίζω να μην φεύγεις κι εσύ για έναν έρωτα που δεν είναι ο δικός μου.
ελπίζω να βρέχει όταν φτάσεις, να μετανιώσεις που άφησες πίσω τα θερμά σώματα κλίματα.
ελπίζω να περπατήσεις πάνω στα ίχνη που άφησα φεύγοντας, μήπως μ'αυτό τον τρόπο ενεργοποιούνται τα παράλληλα σύμπαντα και γω βρεθώ πλάι σου στον Σηκουάνα βγαλμένη από τον παρισινό χειμώνα του 11.
ελπίζω να μην σε σπρώχνουν στο μετρό οι βιαστικοί. να έχεις πάντα κάπου να πας.
ελπίζω να δεις τα δέντρα στα πάρκα να ανθίζουν και τον ήλιο να βγαίνει από τη νάρκη πάνω στην ώρα που θα επιστρέφεις και πάλι εδώ.
μόνο που θα θελα μωρέ να επέστρεφες για μένα.
Το να αναπολείς τα παλιά μόνο θλίψη θα σου φέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά θλίψη, αλλά θλίψη παρ’ όλα αυτά.
Και γιατί δεν του το λες?
Ελπίζεις να το διαβάσει?
Και αν το διαβάσει άλλος (ή Ο άλλος)?
Μη ελπίζεις και μην θέλεις, διεκδίκησε την ευτυχία.
φυσικά και δεν θέλω να το διαβάσει. δεν είμαστε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά βρίσκω το χώρο μου εδώ, για το επιπλέον μου περιεχόμενο.
δεν είναι καν θλίψη. είναι η λέξη θλίψη. τα συναισθήματα τα ζω αλλού, εδώ βάζω τα λεκτικά τους αποτυπώματα.
(σ'ευχαριστώ για τη συμβουλή ωστόσο)