Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

δεν είναι παρά ημερολόγιο τελικά

Μάρτης από σήμερα. Απομένουν 20 μερόνυχτα για την εαρινή ισημερία.
Πάνω από το κεφάλι μου έχω τις 4 εποχές του Arcimboldo σε καρτ ποστάλ αγορασμένες από το Λούβρο, και μόλις αναποδογύρισα τον χειμώνα. Κομμάτια να γίνει. Ν'αφήσει μόνο τα λεμόνια του.

Σήμερα ο γιατρός μου επεσήμανε πως το αυτοάνοσο νόσημα από το οποίο πάσχω απ'τα 12, έχει πιθανώς σχέση με ενδεχόμενες αυτοκαταστροφικές τάσεις. Αναρωτήθηκε εντόνως. Καμία σχέση δεν έχει, απήντησα. Δεν έχω τέτοιες, λίγη κυκλοθυμία μόνο, κι αυτή τις καλές μέρες την εξαντλώ όλη στην δύσκολη επιλογή ανάμεσα στο γάλα καοτόνικ ή τον χυμό τρία εσπεριδοειδή. Μπορεί να έχει ωστόσο σχέση με τους αυτοκαταστροφικούς που ερωτεύομαι.

Α να τος πάλι ο έρωτας. Σε αγνοώ και συνεχίζω.

Εντέλει, εμείς θέλουμε την ελευθερία για όλους, για μας και για τους φίλους μας, όπως για τους αντιπάλους μας και τους εχθρούς μας. Ελευθερία στοχασμού και προπαγάνδισης της σκέψης μας, ελευθερία εργασίας και οργάνωσης της ζωής μας όπως μας ευχαριστεί. Όχι ελευθερία, εννοείται -και παρακαλούνται οι κομμουνιστές να μην παρερμηνεύουν- για την κατάργηση της ελευθερίας και εκμετάλλευση της εργασίας των άλλων.

(στον Πατέρα μου, κομμουνιστή εργάτη)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου