Αυτό το ιστολόγιο για να έχει αναγνώστες πρέπει να πάψει να ασχολείται με τις ερωτικές απογοητεύσεις της γράφουσας

Είχα πει δεν θα ξανάγραφα τίποτα για αυτόν και έτσι θα γίνει. Αυτή η πρόταση που διαβάζετε τώρα είναι η τελευταία που γράφεται για έναν νίκο ανάμεσα σε τόσους.

Πώς σκατά βγάζεις συμπεράσματα για τη ζωή; Βασικά πως θεωρητικοποιείς τον έρωτα. Πως βρίσκεις δηλαδή μέσα στην αναστάτωση που σου προκαλεί, τα στοιχεία εκείνα που είναι κοινά σε όλες τις εποχές, τους ανθρώπους και τους τόπους; Ώστε όταν τον χάσεις, να έχεις τη σοφία να πεις πως είναι ακόμα εδώ κι ας σου κρύβεται.

Εγώ δεν μπόρεσα να το κάνω κι ας κοίταζα επίμονα τον έρωτα από το ύψος του πατώματος. Αλλά ας μην γελιόμαστε -είμαι μόνο 23.

Μέχρι να δω ξανά πώς είναι να ερωτεύεσαι για πρώτη φορά
σκέφτομαι λίγο το σεξ που ξενυχτάει στην πόλη το βράδυ -καμιά φορά έως αργά, τόσο που προλαβαίνω να νυστάξω,
σκέφτομαι πως με τις φίλες μου καταντήσαμε σαν τις γκόμενες που κοροιδεύαμε αφιερώνοντας παραπάνω από τις μισές συζητήσεις μας στ αγόρια και σχεδόν προδώσαμε την αγάπη μας για το φαί,
και τελικά σκέφτομαι πως πέτυχα ένα από τα πράγματα που μου φαίνονταν σπουδαία, παράξενα και ακατόρθωτα όταν ήμουν μικρή
-μεγάλωσα.

όχι πως ψήλωσα πολύ από τότε, ούτε πως σταμάτησα να παίζω παιχνίδια, ούτε καν πως έμαθα επιτέλους να χάνω. Να κλέβω έμαθα.
την καρδιά σου έστω λίγο.