σχετικά με το οριζόντιο οχτώ

ακύρωσα το μάθημα χορού κι έκατσα μέσα. Η αλήθεια είναι πως έχω κουραστεί με τα πηγαινέλα των ημερών αλλά φαντάζομαι πως μόνο έτσι σε πολεμάω κρίση. Ταυτότητας.

Κι έπειτα αυτό δεν θα το έκανα απόψε, ωστόσο φαντασιώνομαι ήδη τη στιγμή που θα στριφογυρίζω πιασμένη από το στύλο με το σώμα σχεδόν κάθετο σ'αυτόν και τα πόδια στον αέρα θα γκρεμίζω με κλοτσιές τον ένα μετά τον άλλο παφ παφ παφ παφ κάτι τοίχους που έχουν ονόματα, δε λέμε.

έμεινα λοιπόν μέσα για να χαζέψω λίγο τα μπλογκς και να ανακαλύψω φτηνή μουσική στο ιντερνετ. Και μεταξύ άλλων να λύσω κάτι απορίες τόσο μεγάλες όσο μικρά είναι τ'αρχίδια σου.

πόσα εκατοστά είναι το πλάτος της παλάμης σου και πόσο μακριά τα δάχτυλά σου; Χωράει το στήθος μου μαζί με την καρδιά μου;

κι όσο για σένα: ακόμα αναρωτιέμαι που και που. Πως τόλμησες να με φιλήσεις σίχαμα με γλώσσα ποτισμένη σε ξένα στόματα, με μυρωδιές άλλες από εκείνη της κλεισούρας κάτω από την κουβέρτα που με σκέπαζες;..

και για να μαθαίνεις:
τυχαίο είναι που ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα.
όχι τα δικά μου γόνατα που ξεκούρασαν για λίγο τα οστά σου.
άσχετε.